Guayaquil

Twee weken geleden trokken we op verkenning in onze grote gaststad. Tegen onze verwachting in werden we er wel nog door gecharmeerd. Naast het hectische leven is er ook plaats voor rustieke plekjes waar je zelfs over leguanen kan struikelen ! Veel plaatsen en standbeelden verwijzen naar de onafhankelijksstrijd van het land Ecuador en de stad Guayaquil.
De Venezolaan Simón Bolivar kwam in 1822 Ecuador binnengevallen, verjoeg de Spanjaarden en annexeerde het bij Colombia en Venezuela (Gran Colombia), wat in 1830 eigenlijk al weer uiteenviel.

Deze grote Libertador (bevrijder) zorgde ook voor de onafhankelijkheid van Peru en Bolivië, waarbij ook de Argentijnse vrijheidsstrijder José de San Martín een belangrijke rol speelde. Hun uiteenlopende opvattingen (Bolivar wilde een republiek, San Martín een monarchie) dwong San Martín het Zuid-Amerikaanse continent te verlaten.

Onze straat ' Calle Numa Pompilio Llona ' ,

die temidden een schilderachtige wijk gelegen is, is een restant van de koloniale tijden en nu een toeristische trekpleister waar kunstenaars hun muze aanroepen. Van ons straatje, wandelen we de Malecon 2000 op, een soort zeedijk met een mini-pretpark en tropische tuin. Deze werd geconstrueerd om de toenemende criminaliteit van de stad tegen te gaan. Het is hét paradepaardje van de stad, maar tevens ook masker voor het betreurenswaardige leven dat de meerderheid van de bevolking hier wel leidt. Maar toch lieten we ons even gaan: een hypermoderne 3D cinema nam ons op sleeptouw, helaas slechts voor een halfuurtje...

Temidden de drukte, verrasten lome leguanen en schildpadden ons in Parque Bolivar. Tamme beesten met een hoge aaibaarheidsfactor ( letterlijk!).

Omdat de 3 mosqueteras nu alweer een beetje uitgeteld zijn, sommen we snel de andere trekpleisters op: een 2de Malecon aan de andere kant van de stad (dichtbij unief), 400 trappen die vanuit onze straat leiden naar een prachtig uitzicht vanop de faro (vuurtoren) in heerlijk paars lila neonlicht, kerken, markten, parken, stadhuis....

Ambiente caliente!

Hello Buddies in/aan/ op/ van het thuisfront ( ons Spaans wordt straks nog beter dan ons Nederlands)!
Na een ietwatlangere tussenpoze op onze blog zijn we hier terug!

Vorig weekend surften we op de mini-golfjes in Playas en volgden mooi de instructies van onze toevallige golfsurfende passant! Dit was de inzet van ons stoer weekend. Een internationaal skate-concours, een heftig reggaeton-salsa-strand-feestje met weerom sensuele lijven..., die ditkeer minder gesmaakt werden door mn 2 buddies, onderdak gekregen in een surfershut met het ongedierte er weliswaar bij te nemen! Maar ook het culinaire

hoogstandje was er weer: heerlijke scampi-ceviche klaargestoomd door onze 2 nieuwe vrienden (in tegenstelling tot het hopeloze cliché zijn deze buddies groot (ene toch althans), niet (zo :)) macho , verkopen ze geen truien met kap op de hoek van de straat, dromen ze niet van trouwen met ons...kortom er bestaan nog veel andere ecuadorianen en die mogen er wezen... Als wederdienst haalden wij onze beste kookkunsten boven en trakteerden we ze op heerlijke belgische spaghetti (met uiteraard ecuadoriaanse ingrediënten).

In de kliniek halen we steeds vlotter de mini-ecuadoriaantjes te voorschijn... maar intussen zijn de nieuwe 1e jaars assistenten toegekomen die een "shaken-baby syndroom" veroorzaken als ze niet direct wenen, nooit knippen of op het verkeerde moment, foute touchers... Ondanks de hevige emotionele kwelling bij abortus, het alleen liggen afzien en onwetend liggen wachten op wat komen zal, blijft iedereen lachen, gsm-en en gek doen. Maar Dr. Daher blijft wel volhouden dat we fier mogen zijn dat we in zijn ziekenhuis ( het beste van de wereld!!!) stage kunnen lopen...

In onze piso veroorzaken onze ongewilde huisdieren toch af en toe voor de nodige kreten; we worden experts in kakkerlak-en-grillo-vangen, maar de hagedissen en ratten zijn ons nog te snel af: tips welkom! Ook klein beesten blijven ons kriebelen, DEET-resistente insecten... of zijn wij toch te lekker?