Puerto López, here we were!

Na de labora, nu de "ora"! Vrijdag trokken we richting Stille Oceaan.

Ceviche (koud vispotje), caipiriñas, camarones, cervezas en andere lekkernijen vormden ons dagelijks menuutje.

Ecuadoriaanse heupen en lijven leerden ons de Salsa, Merengue en Bachate - ritmes aan. Naast inheems fruit kruisten ook een Canadees, Amerikaanse en Brit ons pad. We sloegen onze eerste vis aan de haak...

Nele overtrof ons toch met een wilde vangst (5)! Met onze verse vis prepareerden ze een ceviche van de hoogste plank. Daarna snorkelden we enkele Nemo-visjes tegemoet. Bij ondergaande zon scheepten we in en al snel kregen we het voorstel bij een Ecuadoriaanse SOS Piet te gaan eten. Weerom HEERLIJKE verse vis!!

Daarna volgde een verfrissende duik in het veel te zoute water en weerom volgde een strandfeestje.

(Ora) et labora!

O

Moe, uitgeteld maar gelukkig beginnen we aan het relaas over de tweede week. Reeds hielpen we een tiental mini-ecuadoriaantjes door de helse tocht naar deze wereld. Met de nodige trots melden we dit! Daarnaast hielpen we zoals de eerste week weer met héél wat keizersnedes, anamnese, vaginale touchers, handgrepen, harttonen, ... maar de Belgische meerwaarde is van emotionele aard!

We moedigen de mama's aan, houden hun hand vast, noemen ze de sterkste vrouwen van de wereld... Maar daarenboven worden we door Dr.Daher haast elke morgen om 8u verwacht om les te krijgen over latijns-amerikaanse gezondheidszorg, ethiek, structuur en infrastructuur, wat ten eerste behoorlijk lastig is na bijvoorbeeld een nachtje werken, maar ten tweede vooral voor ergernis zorgt bij ons omdat de lessen zo'n ideaal beeld geven, terwijl ze erg hypocriet zijn en in de praktijk totaal niet toegepast worden!!

Tussen de tropische regenbuien door!

Intussen zijn we net een weekje aan de andere kant van de wereld en zijn we reeds goed ondergedompeld in het Guayaquileense ( = niet Ecuadoriaanse, want veel rijker en moderner dan de rest van het het land) leven. In de kliniek worden kleine mensjes gebaard aan de lopende band zonder aanwezigheid van de papa, maandverbanden tegen het krijsen in hun mond gepropt, vaginale touchers met lang gelakte nagels en ge-gsmd à volonté, kortom, het romantische aan bevallen is hier ver te zoeken.

Maar hier in Artur's café, waaronder we slapen, kunnen we het sprookjesachtige wel terugvinden. Arturo, onze huisbaas, trakteerde ons op de plaatselijke lekkernijen met een halve liter Pilsener! Hij vertelde ook enthousiast over zijn Ecuador, dat de "verlinksing" toch niet ideaal is, te extreem... wel toe te geven dat hij een echte commerçant is en het allemaal wel goed weet aan te pakken.

Vandaag waanden we ons in een mondain tennisoord, weerom met onze Arturo en zijn Arturito ( = Arturo junior), maar hij beloofde ons wel een voetbalmatch van Barcelona, via zijn connectie, DE baas van het stadium, die we mooi een handje mochten schudden!

Maar onze Arturo is echt DE vriendelijkste gastheer die voor zijn harem zorgt!

Vervolg volgt!

Eerste impressies

Hallo allemaal,

Hier zijn we dan met de eerste ervaringen vanuit Ecuador. Vandaag onze eerste volle dag in La Clinica Sotomayor (kliniek waar we stage gynaecologie doen) doorgebracht.
Om 8u arriveerden we en op Zuid-Amerikaanse stijl werden onze werkuren toegekend. We hielpen natuurlijk wat kiezen en zo gaan we 12uren shifts doen met daarna 24u recuperatie.
Dus vandaag van 7 tot 19u, vrij tot morgenavond (alhoewel we morgenmiddag om 13u les moeten volgen) en dan morgenavond van 19u tot 7u 's morgens.

We kregen eerst les van doctor Daher en zijn studentinnen over SOA's (Chlamydia en Gonorrhee). Daarna trokken we naar het paradijs der bevallingen. Er zijn verschillende zalen naargelang de vorderingen: preparto (vóór bevalling, tot volledige ontsluiting), parto (bevallingszaal), postparto (pas bevallen mama's), sala de riesgo (voor risicobevallingen), quirófano (chirurgie voor sectio's), zaal voor pasgeborenen en zaal voor abortussen.
We werden overspoeld door heel wat impressies: we oefenden de handgrepen van Leopold (om te voelen hoe de baby ligt), luisteren met de Pinnard (soort trechter die je op buik zet om de hartslag van de baby te horen, deden vaginale touchers, assisteerden én instrumenteerden eerste keizersnede, en pakten onze eerste baby op... Genoeg plezier en genot dus...
Mocht wel, want het kader omheen al dit leuks was niet onmiddellijk erg spetterend.
- De infrastructuur heeft iets weg van een beenhouwerij/slachthuis.
- De vroedvrouwen zijn niet vriendelijk, loom, slapen vaak op hun bureau (zelfs ene op de tafel in de operatiezaal), leggen geen eieren onder de mama's die nochtans ferm afzien...
- Er heerst een semisteriliteit.
- De baby's worden bengelend (waarbij ze opgehouden worden aan hun voetjes, net zoals een konijn) slechts enkele seconden boven de mama gehouden en verdwijnen dan in bakjes (per drie) naar andere zaal, hopend dat elke mama de juiste baby terug krijgt.
- De refter en zijn maaltijden hebben iets weg van een kazerne, gelukkig hadden we grote honger en smaakten de soep (met ECHTE kippenpoten erin), rijst met BONEN en LINZEN toch...

Nu zijn we uitgeteld en gaan we even luieren in de hangmat. (we zitten hier trouwens op prachtige locatie omsingeld door rivier én muggen :)

tot gauw!! xxx

Op deze blog komt een relaas van de komende 3 maanden in Ecuador. Volg onze avonturen in het ziekenhuis, de stad Guayaquil en nog zoveel meer....