Hallo allemaal,
Hier zijn we dan met de eerste ervaringen vanuit Ecuador. Vandaag onze eerste volle dag in La Clinica Sotomayor (kliniek waar we stage gynaecologie doen) doorgebracht.
Om 8u arriveerden we en op Zuid-Amerikaanse stijl werden onze werkuren toegekend. We hielpen natuurlijk wat kiezen en zo gaan we 12uren shifts doen met daarna 24u recuperatie.
Dus vandaag van 7 tot 19u, vrij tot morgenavond (alhoewel we morgenmiddag om 13u les moeten volgen) en dan morgenavond van 19u tot 7u 's morgens.
We kregen eerst les van doctor Daher en zijn studentinnen over SOA's (Chlamydia en Gonorrhee). Daarna trokken we naar het paradijs der bevallingen. Er zijn verschillende zalen naargelang de vorderingen: preparto (vóór bevalling, tot volledige ontsluiting), parto (bevallingszaal), postparto (pas bevallen mama's), sala de riesgo (voor risicobevallingen), quirófano (chirurgie voor sectio's), zaal voor pasgeborenen en zaal voor abortussen.
We werden overspoeld door heel wat impressies: we oefenden de handgrepen van Leopold (om te voelen hoe de baby ligt), luisteren met de Pinnard (soort trechter die je op buik zet om de hartslag van de baby te horen, deden vaginale touchers, assisteerden én instrumenteerden eerste keizersnede, en pakten onze eerste baby op... Genoeg plezier en genot dus...
Mocht wel, want het kader omheen al dit leuks was niet onmiddellijk erg spetterend.
- De infrastructuur heeft iets weg van een beenhouwerij/slachthuis.
- De vroedvrouwen zijn niet vriendelijk, loom, slapen vaak op hun bureau (zelfs ene op de tafel in de operatiezaal), leggen geen eieren onder de mama's die nochtans ferm afzien...
- Er heerst een semisteriliteit.
- De baby's worden bengelend (waarbij ze opgehouden worden aan hun voetjes, net zoals een konijn) slechts enkele seconden boven de mama gehouden en verdwijnen dan in bakjes (per drie) naar andere zaal, hopend dat elke mama de juiste baby terug krijgt.
- De refter en zijn maaltijden hebben iets weg van een kazerne, gelukkig hadden we grote honger en smaakten de soep (met ECHTE kippenpoten erin), rijst met BONEN en LINZEN toch...
Nu zijn we uitgeteld en gaan we even luieren in de hangmat. (we zitten hier trouwens op prachtige locatie omsingeld door rivier én muggen :)
tot gauw!! xxx
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Haaaaaaai!
BeantwoordenVerwijderenJa, even wennen, dat kan ik me voorstellen! Maar je zult dat slachthuis daar al gauw niet meer kunnen missen! Een luilekkerleventje wordt het toch precies niet echt hé, met die 12uren-shiften! Training in het hoe-smijt-je-in-1-dag-je-bioritme-om-en-weer-terug ;) Wel fijn dat je al 't een en 't ander hebt mogen doen, dat belooft!
Hoe is 't met het Spaans? Al terug beetje in vorm geraakt?
Hou jullie goed daar!! Ik denk aan jullie!
x joke
PS: Check alledrie maar jullie mails ne keer want ik heb groot nieuws...
succes, joeri van spoed in ieper
BeantwoordenVerwijderenAagje! (En de twee vriendinnetjes!)
BeantwoordenVerwijderen- ik zal m'n best doen eens wél een actieve bloglezer te worden, ipv van heel jullie verhaal in één keer te lezen als jullie al lang terug zijn, en de foto's al lang vergeeld zijn. Bij deze.
- Ik ben momenteel zelf een 11-uren shift af werken, en toegeven, een beetje blij dat er mensen nóg langer werken, gnigni. Maar werkelijk, 's nachts werken en daarna 24h vrij zijn om je kluts kwijt te zijn: 't heeft iets!
- Aagje: noteren maar hé in je boekje! En als't vol is stuur ik een ander op! Ik wou dat ik kon zeggen dat ik 't kon brengen, maar m'n privéjet heeft al maanden platte band.
- 't Allerbeste, en lanceer ze maar in 't leven, al die kleine Ecuadoriaantjes!!
Katelijne x